Ego vero isti, inquam, permitto.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et quod est munus, quod opus sapientiae? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Duo Reges: constructio interrete. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.
- Quid sequatur, quid repugnet, vident.
- Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
- Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.
- Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.
- Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
- Verum esto;
- Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
- Pollicetur certe.
- At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
- Si longus, levis.
- Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest;
- Nulla erit controversia.
- Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;
- Est, ut dicis, inquit;
- Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
- Bork
- Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
- Nemo igitur esse beatus potest.
- Sed ego in hoc resisto;
- Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
- Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.
Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.
Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sed ego in hoc resisto; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?
Quid enim interest, divitias, opes, valitudinem bona dicas anne praeposita, cum ille, qui ista bona dicit, nihilo plus iis tribuat quam tu, qui eadem illa praeposita nominas? Quod enim vituperabile est per se ipsum, id eo ipso vitium nominatum puto, vel etiam a vitio dictum vituperari.